Sędziowie muszą trzymać się litery ustaw

   Inwalidzi umysłowi na etatach sędziów wrocławskich sądów stwierdzili jednomyślnie, że odszkodowanie za bezprawne decyzje ZUS mi się nie należy, ponieważ nie udowodniłem, iż w czasie trwania sporu z tą instytucją poszukiwałem pracy zarobkowej. Nie potrafili pojąć, że gdybym próbował ją podjąć i w rezultacie wzbogaciłbym się choćby o złotówkę, to zgodnie z literą ustaw, obowiązujących mnie i ich, całkowicie pozbawiłbym siebie świadczenia przedemerytalnego, o które właśnie wtedy walczyłem.

   Trzymając się logiki tych aparatczyków tzw. wymiaru sprawiedliwości, powinienem równie bezmyślnie zażądać ukarania np. prezesa Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu, członka Krajowej Rady Sądownictwa - Andrzeja Niedużaka za to, że na przełomie lat 1981-1982 skazywał działaczy antykomunistycznej opozycji na podstawie dekretów o stanie wojennym, które Trybunał Konstytucyjny uznał w roku 2011 za nielegalne. Nie potrafiłbym bowiem pojąć, że ten funkcjonariusz publiczny tylko stosował prawo obowiązujące wówczas każdego sędziego i wszystkich innych obywateli PRL-owskiego państwa.

   Moim zdaniem, Niedużak zasługuje dziś co najwyżej na osąd etyczny. I na rozważenie, czy ktoś z taką orzeczniczą przeszłością ma moralne prawo zajmować w III RP pozycję największego orła dolnośląsko-opolskiej judykatury.

   Na co zasługują sędziowie w sprawie moich roszczeń finansowych wobec ZUS? Z pewnością na postępowanie dyscyplinarne za antykonstytucyjną niezawisłość od ustaw.